Zondagochtend ik heb ruimte nodig voor mezelf.
Jonathan, mijn man vraagt sinds een paar maanden.
โWat wil jij vandaag doen om vandaag een goede dag te hebben?โ
Eerder was het anders.
Dan vertelde hij op zondag wat hij wilde doen en dat hij de rest van de dag met het gezin zou meebewegen. Toen vond ik dat al heel wat.
Hij twee uurtjes fietsen en de rest van de dag zou hij dan schikken.
Sinds kort vraagt hij dus wat ik nodig heb.
Als je mij kent, zal je mij waarschijnlijk niet herkennen hierin.
Maar ook ik vond het moeilijk om aan te geven of zelfs bedenken wat ik zou willen.
Als moeder en vrouw wil je het namelijk goed doen voor iedereen en dus bedenk je wat we kunnen doen zodat iedereen het naar zijn zin heeft en op tijd eet en slaapt.
๐ช๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐ผ๐บ ๐ถ๐ ๐ฑ๐ถ๐ ๐ผ๐ป๐ ๐ผ๐ฝ๐ด๐ฒ๐น๐ฒ๐ด๐ฑ ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐บ๐ผ๐ฒ๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ฟ๐ผ๐น.
๐๐ฒ๐ ๐ถ๐ ๐บ๐ผ๐ฒ๐ถ๐น๐ถ๐ท๐ธ ๐ผ๐บ ๐ฒ๐ฒ๐ฟ๐๐ ๐๐ผ๐ผ๐ฟ ๐ท๐ฒ๐๐ฒ๐น๐ณ ๐๐ฒ ๐ธ๐ถ๐ฒ๐๐ฒ๐ป!
En nu had ik vandaag voor mezelf gekozen. Eerst even tijd om te schrijven en daarna een boswandeling maken.
Terwijl ik bosbessen pluk heb ik alweer last van schuldgevoel.
Jonathan en de kids zouden dit ook leuk gevonden hebben.
En dit is dus precies waar het om draait.
Het is als vrouw zo moeilijk om jezelf (even) op de eerste plaats te zetten.
En dit is de reden waarom we snoepen & snacken of nog erger, een schuld gevoel hebben over wat en hoeveel we eten (zelfs al is het gezond).
Wij vrouwen hebben meer op te lossen dan alleen dan buikvet.
Maar aan de oppervlakte is dit waar we ons aan ergeren.
Herkenbare situatie bij jou of je partner? Iedereen tevreden willen stellen en/of schuldgevoel dat je voor jezelf hebt gekozen of oordeelt over wat je eet?
Like ๐of โค๏ธ reageer dan op dit bericht!
